O życiu i o tym jak wszyscy chcemy… być szczęśliwi:)

Szczęścia ludzie szukali od zawsze i wszędzie, na wszelkie możliwe sposoby. Koniczynki, nietypowe kwiatki bzów, 3 razy przez lewe ramię, podwiązki, bieliznę w czerwonym kolorze wszyscy mamy opanowane do perfekcji.

W ostatnim numerze National Geographic Traveller 5/2014 natknęłam się na fajny artykuł – o miejscach przynoszących szczęście:) Gdzie warto szukać jeszcze? Gdy zaczęłam grzebać w internecie, takich miejsc okazało się całkiem sporo.

O dziwo (w sumie, dlaczego?) jedno znajduje się dosłownie parę kroków od naszego mieszkania – w Warszawie. Dzwon na ulicy Kanonii działa niezawodnie. Wystarczy dotknąć, pomyśleć życzenie i dzwon obejść. Co uczyniłam przy okazji najbliższego spaceru. O postępach będę donosić sukcesywnie. Że nie wiedziałam!!! Okazuje się, że sczęście jest dosłownie na wyciągnięciu ręki.

W Łodzi – na ul. Piotrkowskiej 104  można wypowiedzieć życzenie na ucho Julianowi Tuwimowi i potrzeć mu nos dla zwiększenia mocy.

Znacznie więcej zaangażowania we własne szczęście wymaga potarcie nosa Lincolna w Springfield w stanie Illinois – żeby potrzeć nos, trzeba się wdrapać na grobowiec.

Przechodząc mostem Karola koniecznie trzeba dotknąć płaskorzeźby Jana Nepomucena (z 1683 r.) Patron Pragi, mostów, szczerej odpowiedzi i dobrej sławy cierpliwie wysłuchuje potajemne, najskrytsze marzenia mieszkańców i licznych turystów (od Ewy z Post Travel Thoughts wiemy, że się spełniają:)

Miłości – mimo że sama osobiście, nawet jako postać fikcyjna, była bardzo nieszczęśliwa (tzn. nie tyle nieszczęśliwa, co skończyła tragicznie) – warto szukać u Julii w Weronie. Ogólnie domek Julii w Weronie zasługuje na odrębną opowieść. Dodam tylko, że byłam pod wielkim wrażeniem samego miejsca (pomijając całą komercjalizację przedsięwzięcia). W domu Julii można napisać do niej list, opisując swoją historię i szukając porady. Nad każdym listem pracują wolontariusze, próbując pomóc. Podobno odpowiadają na każdy list. Można wysłać list tradycyjny, w kawiarence internetowej na piętrze można wysłać e-mail. Kolejka pragnących miłości przy pomniku Julii nigdy nie maleje. Wyjątkiem też nie byłam;) Prawa pierś czyni cuda:)))

Miłość też gwarantuje grób Vic­to­ra Noire w Pa­ry­żu. Młodym dziewczynom. Cmentarz chętnie odwiedzę (jest tam również grób Morrisona i Edith Piaf), ale szukanie miłości na grobie sobie odpuszczę.

Kolejne szczęśliwe włoskie miejsce znajduje się we Florencji. Dzik Il Porcelino zapewnia szczęście i powrót do Florencji. Co prawda mordy dzika nie tarłam a i tak tam wrócę. Toskania jest absolutnie magiczna i, szczerze mówiąc, żadne dziki nie są potrzebne by tam pojechać. Pocierać na szczęście również można Śmiejącego Się Buddę w Hang­zhou, w Chinach.

Kolejny punkt na liście przyszłych destynacji – Stambuł. Włożenie kciuka do otworu w kolumnie, znajdującej się w Kościele Mądrości Bożej spełnia dowolne życzenia. Ciekawe czy ludziom towarzyszy dreszczyk emocji. Ja naoglądałam się za dużo filmów horrorów i pewnie, zamiast myślenia o życzeniu, zastanawiałabym się w tym ważnym momencie czy ktoś mnie za ten kciuk złapie:D

Na północy Europy w Finlandii, w miasteczku Savonlinna trzeba złapać barana mocno – tak jak zrobiła to Natalia z blogu W Swoim Żywiole – potrzeć i pomyśleć życzenie :D

Szczęśliwe miejsca można znaleźć również: w Niemczech (Schöner Brun­nen w No­rym­ber­dze), w Chorwacji (Wiel­ka Stud­nia Ono­frio w Du­brow­ni­ku oraz Po­mnik Grze­go­rza z Ninu w Spli­cie), w Belgii (Po­mnik Eve­rard ‚ta Serc­la­esa w Bruk­se­li). No i jeszcze można do tej wesołej gromadki dorzucić genitalia byków – w Nowym Yorku przed giełdą napełniają portfeli inwestorów i rozrzutnych turystów, a w Mediolanie – spełniają marzenia przy obróceniu się na pięcie 3 razy. Mozaika w Gal­le­rii Vit­to­rio Ema­nu­ele II w tym specyficznym miejscu jest tak zniszczona, że szczęście może być wątpliwym.

A na koniec – moje ulubione kłódeczki:) ileż to wiary w moc stali, mosiądzu czy innych stopów. Nie żebym nie wierzyła w miłość i związki. Wręcz odwrotnie! Ale umówmy – żadna kłódka, obrączka czy inny amulecik nie pomogą, jeśli nie będziemy wkładać w związek duszy (tak, wiem – istnienie wątpliwe), serce oraz dużo siebie oraz zrozumienia i często cierpliwości.

Wracając do kłódeczek…pierwszy raz z tym zjawiskiem spotkałam się krótko po przyjeździe do Polski. Artykuł był o Wrocławiu i moście Tumskim. Nie wiem dlaczego odniosłam wrażenie, że takie miejsce – jedyne w Polsce. Ale parę ładnych lat bardzo chciałam pojechać i to zobaczyć na własne oczy. I zobaczyłam.

Szczęście kłódkowe nie może trwać długo – bo kłódki z mostu są regularnie zdejmowane by most wytrzymał ciężar metalu i się nie zawalił. Natomiast wygląda przeuroczo, szczególnie jeśli uda się zaobserwować na moście zakochaną parkę, uroczyście zawieszającą swoją pełną nadziei kłódkę:)

Potem pojechałam w inne miejsce (teraz już dokładnie nie pamiętam gdzie). Jak wielkie było moje zdziwienie – muszę do tego się przyznać – że tam też wierzą w moc kłódek. W ogóle wszędzie wierzą w moc kłódek. Spotkałam kłódki miłości we Florencji, Rzymie, Krakowie, Berlinie, Poznaniu, Gdańsku i innych miastach Polski i Europy. W Warszawie wiszą na moście Świętokrzyskim. Oglądając zdjęcia innych podróżników lub na stronach w internecie – dochodzę do wniosku, że potrzebny jest po prostu most – a kłódka się znajdzie:) Nawet Gazeta Wyborcza kiedy napisała artykuł o epidemii kłódek w Olsztynie:D proszę tu link.

Oczywiście powstał nawet funpage – Kłódki Miłości na fb, gdzie można się dzielić wrażeniami:)

Pomijając moje osobiste podejście do relacji międzyludzkich, lubię ten widok. Zawsze się uśmiecham i mam nadzieję, że ci co tam je zawiesili, swoje szczęście w miłości nadal mają i pielęgnują:)))

Życząc wam duuużo szczęścia i dużo miłości, zostawiam na koniec kilka zdjęć kłódeczek, na które się natknęliśmy podczas naszych wędrówek oraz czekam na wasze „magiczne” miejsca. Podzielcie się w komentarzach gdzie zaczerpnęliście łutu szczęścia oraz gdzie warto pojechać by być jeszcze bardziej kochanym i szczęśliwym mając dozgonne powodzenie i sukces;)

Wersja do druku