Bordalo II – mistrz street artu z Lizbony

Znacie Bordalo? Jeśli nie, to witajcie w świecie wyobraźni lizbońskiego Banksy’ego. Zapewniam Was, że warto go poznać, szczególnie, jeśli sztuka uliczna i zaangażowana są Wam bliskie.  Jeśli znacie, to obstawiam, że z przyjemnością spojrzycie na kilka nowych dzieł, które udało mi się przywieźć na karcie pamięci z Lizbony.

Bordalo II – pierwsze spotkanie

Na prace tego artysty natknęliśmy się po raz pierwszy w Lizbonie właśnie, gdy spacerowaliśmy z Belem w stronę przystanku. Było już dość późno. My, dość już zmęczeni całodzienną wędrówką uliczkami miasta, pełni babeczkami z Pastéis de Belém i winem wypitym pod samą wieżą, leniwie człapaliśmy do tramwaju, gdy nagle, na niepozornej fasadzie mijanego budynku, ukazał się gigantyczny szop.

O ile Lizbona naprawdę obfituje w ciekawe, intrygujące przykłady sztuki ulicznej, to ten zwierzak zrobił na nas zdecydowanie największe wrażenie. Wrażenie na tyle duże, że nawet niespecjalnie zwróciliśmy uwagę na to, z czego owa płaskorzeźba szopa została wykonana…

ze śmieci.

Bordalo II, bo tak brzmi pełny pseudonim artysty, jest mistrzem kreatywnego, artystycznego recyklingu. Ze śmietnisk miast, połamanych plastików, arkuszy blachy falistej i wszystkiego tego, co nasza cywilizacja wyrzuca, artysta tworzy wymowne, poruszające wyobraźnię instalacje.

Jego prace zdobią mury budynków w całej Europie, Kanadzie, USA, Meksyku, czy nawet Tajlandii. Oczywiście najwięcej jest ich w Portugalii. Gdyby tylko czas pozwolił, chętnie zobaczyłbym je wszystkie, a taki Tour de Bordalo byłby świetnym doświadczeniem.

Ale cóż, życie… 26 dni urlopu w roku, tyle fajnych miejsc do zobaczenia, nie da się wszystkiego zobaczyć, chyba że…

Attero by Bordalo II

W tym roku do Lizbony pojechałem sam, służbowo, konkretnie na konferencję Web Summit, która, z wielością wystąpień, nie pozostawia zbyt wiele czasu na spacery po mieście. Jednak, gdy Tati znalazła informację, że idealnie podczas mojego pobytu w mieście będzie odbywała się stacjonarna wystawa twórczości Bordalo, to nie ma zmiłuj. Czas musiał się znaleźć, nawet kosztem obiadu i karafki wina w jednej z tysiąca lizbońskich knajp ;).

Wystawa odbywa się w jakże adekwatnej scenerii portowej dzielnicy Lizbony, nieopodal Museu Nacional do Azulejo – muzeum słynnych płytek ceramicznych , którymi wyłożone są budynki w całym mieście (też warte zobaczenia). Za drogowskaz służy ogromna, kolorowa żaba, rozpłaszczona na fasadzie niewysokiego budynku przy ciągnącej się wzdłuż wybrzeża Avenida Infante Dom Henrique.

Po krótkim pogubieniu się w uliczkach (Google Maps nie do końca poprawnie wskazuje adres), przy Rua de Xabregas 49, w podwórku widzimy wielkiego szympansa, zwieszającego się z dachu kamienicy, jesteśmy na miejscu!

O ile Bordalo znany jest z wielkich, fasadowych form, to tu zaprezentował głównie niewielkie scenki, swoiste szopki, będące refleksją nad stanem naszej cywilizacji.

Zobaczcie sami! Planeta Ziemia, pacyfikowana przez śmieciową policję, człowieko-szczury modlące się do przedłużacza, ładującego ich smartfony, czy dualistyczne przedstawienie człowieka, jako zarysu twarzy z bluszczu, przedzielonego z wykonaną z fragmentów plastiku czaszką, przed którą zaparkował rdzewiejący samochód, kierowany przez klauna, maskotkę pewnej firmy fast-foodowej.

Portrety zwierząt, stworzone ze śmieci, drutów i szmat.

Scenki rodzajowe ze starych telefonów komórkowych, podzespołów elektronicznych i potłuczonej terakoty.

Dostajemy naszym konsumpcjonizmem naprawdę mocno w twarz, zaczynamy się zastanawiać, jak wiele śmieci produkujemy i jaki mamy wpływ na środowisko. Może nie popadamy w dyskomfort, aż trafiamy na dwa niepozorne ekrany, na których widzimy już nie tyle rzeźby, co zapis performance’u w wykonaniu artysty.

Floating Plastics

Na ekranach widzimy, jak morskie fale unoszą konstrukcje (stworzoną oczywiście ze śmieci), jedna z nich ma kształt żółwia, druga – czaszki. Artysta zebrał plastikowe fragmenty i odpadki u wybrzeży Lizbony i uformował je w te kształty. Po zakończeniu nagrywania, zostały one wykorzystane do stworzenia innych, prezentowanych na wystawie dzieł. Przekaz niby prosty, ale jakże wymowny…

Jeśli ktoś przy Was wspomni o śmieciowej sztuce, o tym, ze współczesna sztuka to tylko kwadraty na kwadratach, czy abstrakcyjne bryzgi farby, to odeślijcie go do Bordalo – powinien zmienić zdanie.

Zobaczcie koniecznie!

Wystawa trwa jeszcze do 26 listopada (2017 roku)  i gdybyście akurat w tym czasie trafili do Lizbony, to wystawa Bordalo jest pozycją obowiązkową!

Na deser – praca Bordalo, którą można zobaczyć w Łodzi, przy ul. Kilińskiego 127 – „Jerzyk”:

Wersja do druku