Rzut okiem na dorobek filmowy Italii Włoskie kino, z czym Wam się kojarzy? Wydaje mi się, że oprócz widzów rozmiłowanych, obeznanych z historią i specjalizujących się w filmach rodem z Italii, każdy będzie miał nieco inne skojarzenia. Jedni przytoczą tu najważniejsze nazwiska reżyserów, jak Federico Fellini, Luchino Visconti, Vittorio De Sica, czy Bernardo Bertolucci, którzy wynieśli kino włoskie do rangi europejskiego dziedzictwa kulturowego. Inni przytoczą specyficzne dla kina Italii gatunki, …

Filmy o gotowaniu stanowią ważną część naszego życia. Zdarza wam się po obejrzeniu takiego filmu prosto z kina iść do restauracji, najlepiej z kuchnią, o której był film, albo ugotować coś pysznego? Zmienić listę zakupów w sklepie, chcąc spróbować nowych dań? Nam – tak! Filmy o gotowaniu wyznaczają u nas kierunki podróży, zapraszają do testowania kuchni kraju albo zachęcają do marzeń i perfekcji. Niektóre oglądamy raz za razem, na pochmurny wieczór, słaby dzień, zły i dobry humor, na relaks. …

Wszystkie filmy o Berlinie, które widziałam, to historie ludzkie, zwyczajne, obyczajowe, jak to w życiu – raz komedia, raz dramat. Wiadomo, kino europejskie, mocno odróżniające się od koncepcji filmów hollywoodzkich. Nie ma w nich zachwycających  widoków ani zakończenia, które jestesmy w stanie przewidzieć po pierwszych 15 minutach. Właściwie, żaden z filmów nie skłonił mnie by do Berlina pojechać (tak jak do Brugii albo Toskanii), raczej są to nostalgiczne odwołania do historii, wspomnień oraz natłok emocji. Do Berlina jeżdżę z innych powodów. Niebo …

Dawno takiego rozpruwacza mózgu, z natłokiem tych ważnych pytań nie oglądaliśmy. Aż dziw, że dopiero teraz. Bo film ukazał się w 2009 roku. Prawdopodobnie za sprawą Jareda Leto. Nic do niego nie mam, ale filmy z jego udziałem regularnie odsuwam na koniec listy. Mr. Nobody najpierw miesza w głowie, a na koniec pozostawia z kłębiącymi się myślami, proponując podróż wgłąb siebie oraz zmuszając do refleksji nad swoim życiem i wyborami. Dokonywane wybory oraz możliwe scenariusze życia z nich płynące, pięknie obrazują …

O Maroku słyszałam dużo. W czasach, kiedy o promocyjnych biletach jeszcze nikt nie słyszał, koleżanka szarpnęła się na wycieczkę i przywiozła całą masę egzotycznych zdjęć, w tym kozy na drzewach. Druga pojechała raz, i wróciła tam jeszcze z kilka razy – nie mogąc nacieszyć się widokami i jedzeniem. Ostatnią kroplą był Michał, opowiadający o tym, jak dobre krewetki tam mają. I pojechaliśmy. Co prawda, mimo faktu, iż w filmie „Tylko kochankowie przeżyją” o krewetkach nie było mowy, a i klimat Tangieru …

Obejrzałam Najpierw strzelaj, potem zwiedzaj po raz pierwszy niecałe dwa lata temu. I od tego momentu chciałam pojechać do Brugii. Tak, wiem jak to brzmi. Niemniej jednak wywarł ogromne wrażenie (właściwie nawet nie wiem czemu) – widokami, klimatem i postanowiłam tu przy pierwszej możliwości wrócić. No i w ten weekend byliśmy:) jak w filmie, tylko ładniejsza! Robiąc czwarte podejście do notki o Brugii i powracając myślami do filmu, stwierdziłam wrócić do początków. Myślę, że to dobry start by zauroczyć …

Za oknem deszcz – czyli pogoda mocno barowa, książkowa, filmowa – kto co woli. Na szarość za oknem – bardzo pozytywny, kolorowy o poszukiwaniu samego siebie, o pięknych krajach oraz o tym, że warto walczyć o swoje marzenia – Jedz, módl się, kochaj. Najpierw przeczytałam książkę Elizabeth Gilbert. Napisana w bardzo amerykańskim stylu – taka historia-poradnik. Mimo wszystko, trafiła do mnie – bo byłam w podobnym momencie życia i szukałam inspiracji. Długo bałam się …

W Toskanii byłam kilka lat temu  – i skradła moje serce na zawsze. Pojechałam tam nie dzięki filmom, a dlatego, że praktycznie całe życie marzyłam by pojechać do Florencji:) Z doniesień rodzicielskich – jako 5-latka chciałam koniecznie tam wyruszyć na koniu:D Wyruszyłam, co prawda całkiem zwyczajnym samolotem i bez siodła, ale nadal był to super wyjazd. Przeurocze miasta i miasteczka, życzliwi, uśmiechnięci mieszkańcy, doskonałe jedzenie i wino oraz widoki na słynne pola :) potrzeba wam więcej by kupić bilet i tam …