Czy stwierdzenie, że Vinakoper to był pierwszy napis, który zobaczyliśmy, wjeżdżając do Kopru po raz pierwszy, będzie nadużyciem? Śmiem twierdzić, że zaledwie delikatnym :). Siedziba oraz piwnice, z dojrzewającym winem, znajdują się tuż przy wjeździe do miasta. Nie da się tego miejsca pominąć, a wręcz – nie wolno! Największy producent w całej Istrii, uprawia winogrona na dziesięciu parcelach (570 ha!) od 1947 roku! Jestem (prawie) pewna, że obok niektórych przejeżdżaliśmy w drodze do Kopru albo jaskiń Szkocjańskich. Różnorodność win (i etykiet) w trzech kategoriach …

Dawno temu, tak dawno, że nigdy się nie przyznam, w którym roku to było, kiedy z mojej pensji starczało głównie na przejazdy do pracy i obiady na pracowniczej stołówce, zostałam zaproszona na kolację służbową z serbską delegacją, do najlepszej restauracji w mieście. Restauracja, mimo że była najlepsza, nie najlepiej ogarniała serwis, a tym bardziej – wina do kolacji. Pan kelner, który chodził z tak zadartą głową, że gości restauracji raczej nie widział, został szybko postawiony do pionu przez panią dyrektor firmy, na tą kolację zapraszającą. Pani dyrygowała butelkami, w jakiej …

Wbiłam adres winnicy MonteMoro do GPSa. 12 minut samochodem z centrum Kopru. Aż nie chciało mi się wierzyć, że to tak blisko. Chwilę później skręciliśmy w boczną ulicę, otoczoną drzewami oliwkowymi i tylko kręciliśmy głowami z zachwytu i niedowierzania. Przed nami, jak na dłoni, aż po horyzont – sady i winnice, urozmaicone rozrzuconymi na wzniesieniach czerwonymi dachami domów. Przed spotkaniem, mieliśmy chwilę dla siebie na spacer, wzdłuż równiutkich rzędów winorośli z już nabierającymi kształtów winogronami. Zakochałam się w MonteMoro od pierwszego wejrzenia. To było takie spontaniczne …

Najpierw było wino. Nawet nie pamiętam, gdzie zobaczyliśmy wina z winnicy Modła po raz pierwszy. Po prostu któregoś dnia, po jednym z eventów winiarskich, w naszej lodówce zagościło wino z charakterystyczną etykietą. Musiało zrobić wrażenie, skoro w gąszczu stoisk, próbując wybrać te kilka najlepszych dla siebie, zdecydowałam się kupić właśnie tę butelkę. Rok później wybraliśmy się na degustację win z Modły, uzupełniając brązowe etykiety o rozbrajający uśmiech właściciela oraz emanującą od niego pozytywną energię. Teraz wypatruję …

Przez chwilę nie mogłam uwierzyć własnym oczom, patrząc na Infinite z Puklavec Family Winery na półce w Biedronce. Wina z tej winnicy czasem widujemy w Auchan, pod charakterystyczną etykietą z ich supermarketowej linii puklavec&friends. Świetnie nadają się na niezobowiązujące letnie spotkania, gorące wieczory i na poprawę humoru, szczególnie bąbelki. Są dość charakterystyczne w smaku i łatwo pijalne. Nigdy nie przechodzimy obok obojętnie – i ze względu na wielką tęsknotą za Słowenią, i na gwarantowaną przyjemność przy stole. Lubię też tego producenta za przekaz, który zawsze towarzyszy …

Sauvignon Blanc Latem, przy wyższych temperaturach, częściej spoglądamy w stronę lekkich win białych i różowych, choć nie jest to u nas żadna reguła. Ostatnio uczę się dobierać wino do jedzenia, dlatego zawsze staram się mieć wybór niezależnie od pory roku. Sauvignon Blanc Hans Greyl zagościł u nas na stole jakiś rok temu. Wina z tego szczepu kolejny rok szturmują sklepy i podniebienia na całym świecie, więc też chętnie próbujemy, porównując okazy z różnych zakątków …

Znowu to samo. Po kilku tygodniach intensywnej pracy marzymy o wyrwaniu się z miasta choć na kilka dni. Krzyczę do Michała radośnie na całe mieszkanie, że na jego urodziny są bilety do Alzacji. Na wszelki wypadek dodaję, że robią tam jego ulubionego sylvanera. Zanim Michał pokonał odległość dwóch pokoi, mamy już bilety na skrzynce mailowej. Po spontanicznym zakupie otwieram mapę i zastygam w milczeniu, patrząc na wypisane ręcznie miejsca, które chciałabym zobaczyć. Alzacki szlak winny wije się przez 170 km, …

Degustacja win Lacryma Christi w winnicy Cantina del Vesuvio Spóźniliśmy się prawie o czterdzieści minut. W sumie nie z naszej winy, ale kogo to obchodzi? Metro, które i tak jeździ jak chce, nie przyjechało. Przez to nie trafiliśmy na planowany pociąg. Pomachaliśmy mu, patrząc na czerwone światła ostatniego wagonu ponad ramionami ochroniarzy, którzy skrupulatnie zabrali się za sprawdzanie naszych biletów.  Potem wypadek na drodze. Kilkanaście minut oglądania gestykulacji i prób zgadywania, czy nasz kierowca, który odebrał nas ze stacji, tak melodyjnie przeklina, patrząc …